Beth Hart - War in my mind (Waardering Muziekwereld) 8½
Beth Hart dook twintig jaar geleden op met het fantastische Screamin' For My Supper en trok in brede kring de aandacht met de indringende single L.A. Song, die bij mij na al die jaren nog steeds goed is voor kippenvel. Na een stilte van vier jaar keerde Beth Hart in 2003 terug met het nog betere Leave The Light On, dat zelfs mijn jaarlijstje haalde in het betreffende jaar. Beth Hart heeft de pech dat ze met ieder nieuw soloalbum moet opboksen tegen de fantastische albums van 20 jaar geleden en dat blijkt helaas keer op keer een kansloze missie, maar dat is mijn mening. Natuurlijk is en blijft Beth Hart een geweldige zangeres, maar de magie van de twee genoemde albums ontbrak wat mij betreft op de soloalbums die volgden.
Zes jaar geleden kreeg de carrière
van Beth Hart een nieuwe impuls door de samenwerking met meestergitarist Joe
Bonamassa. Het leverde twee geweldige studioalbums op, maar nu is het weer tijd
voor een soloalbum van Beth Hart. War In My Mind is de opvolger van het
in 2016 verschenen Fire On The Floor dat bij vlagen aardig was, maar een
stuk minder dan het een jaar eerder verschenen Better Than Home.
Ik vind Beth Hart als zangeres het indrukwekkendst wanneer ze de ellende
over je heen stort in ingetogen ballads waarin de zang uiteindelijk uit haar
tenen komt. War In My Mind opent wat mij betreft dan ook teleurstellend
met een uptempo niemendalletjes, waarin Beth Hart laat horen dat ze een
geweldige zangeres is, maar mij niet raakt. Dat doet de zangeres uit Los Angeles
wel in de ballads die volgen.
De titeltrack van het album opent ingetogen met pianoklanken en relatief
ingetogen zang van Beth Hart, maar uiteindelijk gaat Beth Hart een paar keer
helemaal los met zang die uit haar tenen komt. Het was voor mij goed voor het
eerste kippenvel en daar bleef het gelukkig niet bij. War In My Mind
bevat een flink aantal ingetogen ballads die opvallen door een mooie ingetogen
instrumentatie en volop vocaal vuurwerk. Beth Hart kan in haar ballads prachtig
ingetogen en kwetsbaar zingen, maar kan ook geweldig uithalen, waarbij de passie
en emotie uit de speakers knalt. De ballads op het nieuwe album volgen voor een
belangrijk deel hetzelfde stramien. Pianospel vormt de basis van deze ballads,
waarna topproducer Rob Cavallo de songs verder heeft ingekleurd met gloedvolle
klanken. Zeker wanneer de stem van Beth Hart gezelschap krijgt van een flink
koor schuurt War In My Mind tegen het bombastische aan, maar wat mij
betreft blijft het aan de goede kant van de streep.
Er zijn niet veel zangeressen die je zo bij de strot kunnen grijpen als Beth
Hart en de Amerikaanse zangeres doet het op War In My Mind keer op keer.
Ze overtuigt meedogenloos met de wonderschone ballads op het album, maar ook de
wat jazzy songs zijn uitstekend. Wat overblijft zijn een aantal wat meer
doorsnee songs met vooral invloeden uit de blues en de soul. Het zijn songs die
lekker klinken en die de vloer aanvegen met een heel contingent jonge
soulzangeressen, maar ik geef toch de voorkeur aan de wonderschone ballads, die
het enorme talent van Beth Hart keer op keer aan de oppervlakte brengen.
War In My Mind overtuigt ruim 50 minuten lang en imponeert minstens de
helft van de tijd. Misschien niet zo goed als Screamin' For My Supper of
Leave The Light On, maar het komt zeker in de buurt.
Recensent: Erwin Zijleman (Blog de Krenten uit de Pop)
Deeplink: http://dekrentenuitdepop.blogspot.com/2019/09/beth-hart-war-in-my-head.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 31 oktober 2019
|
|