Agnes Obel - Citizen of glass (Waardering Muziekwereld) 8
De Deense singer-songwriter Agnes Obel, tevens multi-instrumentaliste, neemt de tijd om haar songcreaties te laten rijpen. Die ondergaan ook de invloed van de tijdsgeest en de eisen van het moderne tijdsgewricht waarbij anonimiteit een dubbelzinnig gegeven wordt. Individuen gaan op in de massa, maar tegelijk wordt verondersteld dat ieders privacy binnenste buiten mag worden gekeerd. De zangeres met de breekbare stem maakte rond dat thema min of meer een conceptalbum, waarin zij speelt met de symboliek van glas, spiegels, duizend woorden en duizend ogen. Lucht en water zijn de doorzichtige elementen, steen en aarde schermen af. Na ‘Riverside’ uit 2010 en ‘Aventine’ uit 2013 is dit haar derde album. Hiermee slaat zij een enigszins andere weg in, waarbij zij lijkt te zweven op een pad tussen licht en schaduw. Drie cellisten en violist John Corban vergezellen haar op dit pad, waarbij de zangeres/pianiste soms lijkt op te lossen in een grimmig sprookje dat erom draait het controleapparaat te ontvluchten incluis alle fictieve of reële zoekmachines. In het trieste ‘It’s Happening Again’ ontworstelt zij zich voor een korte tijd aan alle druk.
Als Deense werkt mogelijk ook de invloed van Hans Christian Andersen bij haar nog na met diens voorliefde voor donkere sprookjes. Maar ook de fragiliteit van Joni Mitchell of die van Kate Bush spreekt haar aan, naast de sensitiviteit van pianisten als Debussy en Chopin. Agnes Obel is weliswaar geboren in Kopenhagen, maar verhuisde inmiddels naar Berlijn waar zij aan haar nieuwe songs werkte om deze nadien in de ChalkWoodStudio op te nemen. Zij produceerde ook zelf haar album dat naast acht droefgeestige songs ook twee instrumentale prachtnummers omsluit, zoals het beklemmende en gevoelige ‘Red Virgin Soil’ en het tot de verbeelding sprekende haast visuele ‘Grasshopper’. Bovendien maakt zij behalve van haar piano ook gebruik van meliotron, spinet en een celesta, waardoor sommige songs in mediavale sfeer baden. In ‘Golden Green’ voegt zich daarbij nog de timbra van Daniel Matz.
Agnes Obels songs herbergen zowel mysterie als een bezwerende mood alsof zijzelf als een soort Alice in Wonderland door het beschuttend glas probeert door te dringen om daar haar spiegelbeeld te bereiken. In zowel ‘Familiar’ met cello’s en viool als ‘Trojan Horses’ met Trautonium synthesizer, beide favorieten, zit een duister sprookjeselement dat moet dienen als metafoor om de eigen kwetsbaarheid af te schermen. Alle melodische songs hellen over naar een zekere mistroostigheid om wat haar bezwaart en om wat onbereikbaar blijft. Aldus heeft dit emotioneel gelaagd album alles van een mistige herfstdag, waarbij roodbruine bladeren zich tot een zacht tapijt samenvoegen. De aanwending van het concept ‘the gläserner bürger’, dat haar oorspronkelijk inspireerde, is daarbij slechts een aanleiding om haar verzet tegen privacyschending lyrisch gestalte te geven, zowel in songs als in betoverende soundscapes. En zij kan het allemaal zo engelachtig mooi bezingen!
Marcie
Bron: www.rootstime.be
Deeplink: http://www.rootstime.be/index.html?http://www.rootstime.be/CD%20REVIEUW/2016/OKT1/CD108.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 17 november 2016
|
|