Laura Marling

Beginjaren

Laura Marling werd in 1990 in het Engelse Hampshire geboren als de jongste van drie dochters van een muziekleraar. Ze begon al op jonge leeftijd gitaar te spelen, toen ze 5 of 6 jaar oud was. In haar tienerjaren begon Laura ook liedjes te schrijven. Marlings familie was aardig thuis in de muziek: haar vader was eigenaar van een opnamestudio. In 2006, toen Marling 16 jaar was, kwam ze in de band Noah and the Whale terecht. Via internet werd haar tevens gevraagd om mee te doen als achtergrondzangeres in het liedje "Suspicous Eyes" op het album Ten New Messages van de indierockband The Rakes. Dat gebeurde in 2007. In dat jaar verscheen bij WayOutWest Records ook haar eigen debuut-ep, London Town. Hetzelfde jaar volgde ook de ep My Manic & I onder het label Virgin Records. In 2008 vroeg de Londense band Mystery Jets haar mee te zingen in het hitje "Young Love".

Alas, I Cannot Swim

In het voorjaar van 2008 bracht Marling haar debuutalbum Alas I Cannot Swim uit bij Virgin Records (recensie op Muziekwereld). Het album werd geproduceerd door Marlings toenmalige vriend en bandgenoot Charlie Fink. Van het album verschenen drie singles, Ghosts, Cross Your Fingers en Night Terror. Het album werd genomineerd voor de Mercury Music Prize.

Op 25 maart 2008 speelde Marling in een uitverkochte kleine zaal van Paradiso in Amsterdam. In het voorprogramma stond Marcus Mumford van Mumford & Sons. Mumford was ook Marlings begeleider tijdens haar concert. In de nazomer van 2008 verliet Marling Noah and the Whale.

December 2009 stond in het teken van een Indiase tournee samen met Mumford & Sons en de Indiase band Dharohar Project. Er werden vijf steden aangedaan: New Delhi, Bombay, Poona, Haiderabad en Calcutta. Volgens Marling waren de optredens bijzonder moeilijk: ze verliepen niet zoals verwacht en de muzikanten werden niet makkelijk door de lokale bewoners ontvangen. In december kwam ook de single Goodbye England (Covered in Snow) uit, aanvankelijk als kerstsingle. Hij verschijnt echter ook op het nieuwe album.

I Speak Because I Can

I Speak Because I Can, Marlings tweede studioalbum, kwam uit op 22 maart 2010 (recensie op Muziekwereld). Het album ontving lovende kritieken, vergelijkingen met Joni Mitchell en Bob Dylan (gitaarspel) alom. Ook dit album werd genomineerd voor de Mercury Music Prize en deed het goed in de hitlijsten. Op 5 april stond Marling in de Melkweg in Amsterdam ter promotie van het album. Begeleid door een vierkoppige band werd een optreden afgewerkt, waarvan het middelste deel door Marling solo werd uitgevoerd.

In juni 2010 zag een ep met de titel Mumford & Sons, Laura Marling & Dharohar Project het levenslicht. Hierop stonden vier nummers opgenomen door Laura Marling, Mumford & Sons en Dharohar Project, de band met wie zij het voorgaande jaar door India toerden. De Indiase band werd uitgenodigd om enkele shows te doen in het Verenigd Koninkrijk. In augustus 2010 werd de opname van het optreden van 19 juli 2010 in het Londense Roundhouse digitaal uitgegeven via iTunes.

Via het label van Jack White, Third Man Records, werd in het najaar van 2010 een single uitgegeven. Op de A-kant van de single stond een cover van Blues Run The Game geschreven door de Amerikaanse folkzanger Jackson C. Frank. Op de andere kant van de single stond een herinterpretatie van Needle And The Damage Done, een lied van Neil Young.

Derde album

In januari 2010 berichtte het Britse muziektijdschrift NME dat Marling niet alleen I Speak Because I Can zou uitbrengen, maar dat eind 2010 ook haar derde album zou volgen. Het bericht werd echter door het tijdschrift herroepen in het augustusnummer van dat jaar. Hierin vertelde Marling dat het derde album in 2011 zou verschijnen. Door deze extra tijd zou, aldus Marling, haar tot dan toe ongetitelde album echter wel beter worden. In de nieuwsbrief die in december aan de fans werd verstuurd, viel te lezen dat de eerste maanden van 2011 in het teken zouden staan van het afronden van het nieuwe album. Dat beoogd werd het album in februari te voltooien, viel te lezen in een artikel in NME van begin januari. Uiteindelijk vond de release pas op 13 september 2011 plaats van een gedegen album, waarbij recensent Erwin Zijleman concludeerde dat we Laura zeker in de gaten moesten houden en nog veel van haar zouden gaan horen. Recensie op Muziekwereld

Vierde album

In mei 2013 bracht Laura Marling het schitterende Once I Was An Eagle uit. Zie hier voor de recensie op Muziekwereld.

Trivia

• Laura Marling heeft getoerd met een aantal bekende indie-artiesten in het Verenigd Koninkrijk, onder wie met Jamie T, die haar persoonlijk uitnodigde mee op tournee te gaan, nadat hij haar tweede solo-optreden had gezien.
• Marling is ooit een optreden geweigerd, omdat ze te jong was om de zaal te betreden. Hierna verzorgde ze zelf een akoestisch optreden in een steeg naast de zaal.

Discografie

Albums

Singles

Ep's

• London Town

1. "London Town"
2. "She's Changed"
3. "Failure"
4. "Tap At My Window"

• My Manic and I

1. "New Romantic"
2. "Night Terror"
3. "My Manic and I"
4. "Typical"

Website

Terug naar de Hoofdindex