Stéphanie Blanchoud - Les beaux jours (Waardering Muziekwereld) 8
Franse zangeressen konden zich een aantal jaren verheugen over flink wat
belangstelling vanuit de omringende landen, maar het afgelopen jaar is de
aandacht voor het betere dat de Franse popmuziek heeft te bieden flink
afgenomen, waardoor zelfs het in Frankrijk luidkeels bejubelde debuut van
Christine And The Queens in Nederland nog steeds wacht op een officiële release
(inmiddels gelukkig aangekondigd voor medio april).
Ik had me inmiddels dan ook verzoend met een minimale dosering Franse
kwaliteitspop dit voorjaar, maar bijna uit het niets dook vorige week Les Beaux
Jours van Stéphanie Blanchoud op.
Nu zingt Stéphanie Blanchoud voornamelijk in het Frans, maar ze komt
oorspronkelijk uit Zwitserland en opereert tegenwoordig vanuit België (Brussel
om precies te zijn). Het doet niets af aan de hoge kwaliteit van Les Beaux
Jours, dat overigens niet het debuut van de Zwitserse zangeres is. Stéphanie
Blanchoud timmert inmiddels een aantal jaren aan de weg als actrice en zangeres
en actrice, maar slaat met Les Beaux Jours haar grote slag.
Op Les Beaux Jours verrast Stéphanie Blanchoud met prachtig geïnstrumenteerde
folksongs. De plaat klinkt meerdere keren als de plaat die Natalie Merchant zou
maken wanneer deze een Franstalige plaat uit zou brengen en dat is wat mij
betreft een groot compliment. Dat de productie van de plaat van T-Bone Burnett
had kunnen zijn is een nog groter compliment.
In muzikaal opzicht domineren klanken die zijn te omschrijven als stemmige folk,
maar het is wel stemmige folk vol bijzondere en vaak wat onverwachte accenten.
Het is muziek die prachtig past bij het bijzondere stemgeluid van Stéphanie
Blanchoud. Het is deze stem die van Les Beaux Jours een bijzondere plaat maakt,
maar ook de Franstalige songs op de plaat dragen voor een belangrijk deel bij
aan het bijzondere geluid van de plaat.
Stéphanie Blanchoud heeft een voorkeur voor betrekkelijk ingetogen songs en
brengt in deze meer ingetogen songs ook flink wat invloeden uit de Franse
chansons in. Deze wat meer ingetogen songs klinken authentiek, maar zijn ook
altijd voorzien van speelse accenten, waardoor Les Beaux Jours binnen het Franse
aanbod een toch wat vreemde eend in de bijt is.
Die speelse accenten zitten niet alleen in de muziek, maar ook in de teksten.
Blanchoud gooit er in een aantal songs wat Engelse woorden doorheen en zingt een
beperkt aantal tracks volledig in het Engels, maar verrast ook met een tweetalig
duet met de Belgische muzikant Daan.
Hiernaast is Stéphanie Blanchoud op Les Beaux Jours ook zeker niet vies van een
aantal meer up-tempo songs die weer meer richting de folkpop kruipen. Stéphanie
Blanchoud blijkt op Les Beaux Jours van vele markten thuis. Van zwoele folk en
jazz, tot muziek vol Franse accenten, muziek met een bijna klassiek tintje of
zelfs redelijk lichtvoetige pop.
De grote verscheidenheid aan invloeden en de mix van Franstalige en Engelstalige
songs kan een doorbraak naar een breed publiek nog wel eens in de weg staan,
maar persoonlijk ben ik van mening dat Les Beaux Jours het grootste deel van
zijn kracht ontleent aan de neiging van Stéphanie Blanchoud om constant buiten
de lijntjes te kleuren.
Les Beaux Jours deed bij mij in eerste instantie vooral goede zaken door het
Franse tintje, maar inmiddels waardeer ik de plaat in veel bredere zin.
Stéphanie Blanchoud heeft een plaat gemaakt die laat horen dat de Europese
muzikale grenzen er zijn om overschreden te worden. Het levert tien popliedjes
van een bijzondere schoonheid en eigenzinnigheid op. Ik lees er tot dusver in
Nederland maar bar weinig over, maar dit is echt een plaat die heel veel
aandacht verdient. Van liefhebbers van Franstalige muziek, van liefhebbers van
mooi verzorgde folkpop, maar bovenal van een ieder die open staat voor een plaat
die net wat anders doet dan je verwacht.
Auteur: Erwin Zijleman (Blog de Krenten uit de Pop)
Deeplink: http://dekrentenuitdepop.blogspot.nl/2015/04/stephanie-blanchoud-les-beaux-jours.html
Gepubliceerd op Muziekwereld: 23 april 2015