Sharon Jones & the Dap Kings - I learned the hard way (Waardering Muziekwereld) 9½
De koningin van Dap Tone Records is terug met haar vierde album in acht jaar tijd. De Daptone-formule van rauwe soul en deepfunk is enigszins uitgebreid met strijkers en extra achtergrondzang in sommige liedjes. Dat maakt het geluid net iets voller, zonder de aangenaam ruwe randjes te verliezen. Want verder is het concept van rechttoe rechtaan, drie minuten-liedjes, met hooguit de benodigde ritmiek, toetsen en spetterende blazers nauwelijks gewijzigd. Het is duidelijk hoorbaar dat Sharon Jones en haar vaste band, die ook live vrijwel altijd meedoet, waanzinnig goed op elkaar zijn ingespeeld. Veel van de liedjes zijn gezamenlijk tot stand gekomen. Hoe goed die band werkelijk is, horen we halverwege ook nog eens in het instrumentale The Reason. Vocaal staat Sharon, halverwege de vijftig inmiddels, nog geheel in de sixties-soultraditie. Dat betekent direct en ongepolijst stemgebruik met zo nu en dan een passende uithaal. Maar altijd in dienst van het liedje. Dat levert louter juweeltjes op, zoals The Game Gets Old, het titelnummer en het uiterst actuele Money (where has all the money gone? Ook in een kleinere setting weet Sharon uitmuntend te stralen, zoals in de afsluiter Mama Don’t Like My Man, een liedje in de gospelsfeer van de jaren vijftig. Sharon staat ook dit jaar weer op Northsea Jazz; mis haar niet!
Gepubliceerd op Muziekwereld: 14 mei 2010
|
|