Rob Jungklas - Blackbirds (Waardering Muziekwereld)

Rob Jungklas - Blackbirds

Soms zijn er cd’s op de markt, die zich onderscheiden van de rest. Als het aan mij ligt, zou ik elke maand wel een cd willen recenseren die ik het predicaat buitencategorie zou willen meegeven. Maar wat is buitencategorie? Wat ik ervan vind, vindt een ander helemaal niet bijzonder. Begin er dus ook maar niet aan. Toch zou ik graag, via deze ongebruikelijke intro, de nieuwe cd van Rob Jungklas, Blackbirds bij jullie onder de aandacht willen brengen.

Ken de muziek van deze gast al wat jaartjes. In de Jaren tachtig leverde hij de Lp’s Closer To The Flame en Work Songs For A New Moon af. Beide, voor die tijd obscure albums, ken ik nog zeer goed en ik weet ook nog dat ze zeer goed werden ontvangen. Luister maar eens naar Make It Mean Something op Lost Hits Of The 80’s verzamelaar op Spotify. De laatste keer dat ik van hem hoorde was toen Arkadelphia (2002) op de kroegmat viel. Daarna verschenen maar liefst nog eens acht albums, die ik op de een of andere manier aan mij voorbij heb laten gaan. Dat toch vreemd?

Blackbirds is Jungklas dertiende release. Met andere woorden, Jungklas heeft de afgelopen jaren niet stil gezeten. Naast dat Jungklas beschikt over een warm licht vibrerend stemgeluid, is hij ook een multi-instrumentalist. Op Blackbirds beperkt hij zich echter tot gitaar. Jeetje, in februari verscheen dit prachtige album al, wat moet je daar dan nog aan toevoegen? Zeggen dat er niet een slechte track op staat? Of roepen dat het waarschijnlijk zijn beste is tot nog toe? Onzin natuurlijk, ik heb geen enkel goed referentiekader en waag mij er dan ook niet aan. Jungklas avontuurlijke manier van musiceren in een ondefinieerbare genre leeft voort. Geen enkele muzikale concessie in de titeltrack, Nothing To Fade en het opzwepende Digger. Verbeter muziek door eerst het laag hangend fruit aan te pakken. In Low Hanging Fruit lijkt hij dat uit te drukken met strijkwerk van Jana Meisner (chello) en Krista Wooten op viool. Hoe kan je fascineren met niet een uptempo liedje? Zeker, Rodney DeCroo deed dit ook op Campfires on the Moon. Maar diens teksten begreep ik. Jungklas zwaarmoedige poëtische benadering van teksten stuurt je regelmatig het bos in, waardoor je veel dingen moet aannemen in plaats van feitelijk vaststellen.

De donkere stemming over de zelfkant van het leven maken dit album fascinerend en spannend. David Eugene Edwards, Rodney DeCroo en Doug Burr fans opgelet: Rob Jungklas, Blackbirds is echt iets voor jullie.

Auteur: Jan Janssen

Bron: www.realrootscafe.com

Deeplink: http://www.realrootscafe.com/2017/09/23/rob-jungklas-blackbirds/

 

Gepubliceerd op Muziekwereld: 21 oktober 2017

Listen tracks

Video

Website

 

Terug naar Hoofdindex