Spoon - Gimme fiction ****
Drie jaar zit er tussen Gimme Fiction en Kill the Moonlight. In die jaren is Spoon verder gegroeid. De songs op Gimme Fiction zijn minder kaal dan het eerdere werk van de band. Het minimalisme van Kill the Moonlight heeft plaatsgemaakt voor de rock van Gimme Fiction. Synthesizers geven de nummers ‘body’ en viool en cello geven een extra lading aan de songs. De sfeer varieert van nummer tot nummer. Eric Harvey’s pianospel kleurt My Mathematical Mind, het prachtige arrangement voor de strijkers maakt Two Sides/ Monsieur Valentine tot één van de sterkste nummers van de cd en in het Stones-achtige I Turn My Camera On hoor je citaten van Emotional Rescue. En laat ik vooral het uitbundige Sister Jack niet vergeten te noemen, een fantastisch nummer dat zich kan meten met de beste momenten van Elvis Costello. En dat zijn maar vier van de elf ijzersterke songs. Wat alle nummers verbindt is die uit duizenden herkenbare stem van Britt Daniel. Naast Daniel is drummer Jim Eno de enige constante factor in de band. Voor Gimme Fiction huurden de heren producer Mike McCarthy in, die een duidelijk stempel op het album zette. McCarthy kennen we nog van zijn werk met ...And You Will Know Us by the Trail of Dead. Tussen de ingehuurde muzikanten komen we ook Eric Bachmann van Crooked Fingers tegen. De band van Britt Daniel heeft al een aantal klassieke albums op haar naam staan. Gimme Fiction hoort daar ook absoluut bij en is misschien wel het sterkste dat de band tot nu toe liet horen.
6 juli 2005