Neal Morse - ? ****½

Neal Morse - ?

Als je het werk van Morse kent in Spock’s Beard of Transatlantic, of zijn vorige solo-albums, zal deze nieuwe cd niet veel verrassingen brengen. '?' is alweer het derde album sinds dat Morse vertrok uit Spock's Beard om een meer persoonlijke boodschap uit te kunnen dragen. En die boodschap is de Heilige Boodschap beminde gelovigen. Toch hoeft de neutrale prog liefhebbber niet bang te zijn om bekeerd te worden, de muzikale verpakking is meer dan interessant namelijk. Op dit nieuwe album is wederom Mike Portnoy aanwezig op drums en ook bassist Randy George levert weer zijn vast aandeel. Maar deze keer zijn meer gasten welkom; op gitaar broer Alan Morse, Genesis en GTR man Steve Hackett, 'Flower King' Roine Stolt (waarmee 3/4e van Transatlantic weer bij elkaar is) en op toetsen Dream Theater's Jordan Rudess. Dat zijn namen om van te smullen en die omschrijving is dan ook het best te gebruiken voor het hele album. Op de vorige plaat 'One' vond ik wat te veel 'herhalingsoefeningen' staan maar dat kwam waarschijnlijk omdat dat album al vrij vlot volgde op de zeer indrukwekkende dubbelaar 'Testimony'. Nu heeft Morse zich herpakt, benaderde dit project meer als die van een band en dat werkt inderdaad heel goed want de plaat boeit van begin tot eind. Wederom heeft een album van Morse religie als thema en dat word zoals gebruikelijk ondersteund door prachtig artwork wat ook een vast terugkerend gegeven is bij het werk van deze duizendpoot. Het album gaat sterk van start met 'The Temple Of The Living God' en in dat nummer zitten meteen alle kenmerkende elementen van Neal Morse. Goede melodieën, afwisselende ritmes en goed verzorgde vocalen. 'Another World' gaat naadloos verder en het is hier waar ik me weer eens afvraag waarom Morse nou toch persé weg wilde van Spock's Beard want dit had echt zo op 'V' kunnen staan. 'The Outsider' dat een Beatles sfeertje heeft lijkt een rustpuntje maar is eigenlijk een opbouwende song leidend naar de eerste climax van het album; 'Sweet Elation'. Een nummer dat gaandeweg zich ontwilkkelt tot een lekker rockende song met veel orgel en een pompende bas van Randy George. Mike Portnoy klapt er weer lekker op los en bewijst ook weer wel degelijk in dienst van een nummer te kunnen spelen. Zijn stijl is onmiskenbaar maar hij houdt zich in dienst van Neal Morse meestal toch wel wat in. '?' is een wat harder album geworden, veel nummers hebben een stevig ritme en door de geweldige gitaristen is het waar genot om naar te luisteren, in 'In The Fire' wervelen de solo's je om de oren, heerlijk. 'Solid As The Sun' klinkt helemaal in de stijl van Transatlantic ( die riff!) en dus draag ik hierbij de heren Stolt, Morse en Portnoy op om Marillion's Pete Trewavas te bellen om de opvolger van 'Bridge Across Forever' te gaan maken. Saxofonist Mark Lenegan blaast een lekker partijtje mee, ik ben nooit zo heel erg gek van saxofoon maar op deze manier is het goed te pruimen, het is niet te prominent aanwezig in ieder geval, maar past prima in het laatstgenoemde nummer. Een sterke melodielijn opent 'The Glory Of The Lord' aangevuld door een imposant koor. Tja, het past heel goed in het verhaal en je kunt er van denken wat je wil maar Morse weet het toch wel goed te verpakken, het duurt maar even en geeft een inleiding tot het gevoelige 'Outside Looking In' wat dé ballad is van deze plaat. Elke plaat van Morse heeft er een. Het nummer wordt gesierd door een vraag en antwoordachtige zang wat de melancholieke sfeer optimaliseert. '12' neemt het stokje verder over en hier worden weer eens wat verschillende ritmes ten toon gespreid. Ook hier weer prachtig gitaarwerk. 'Deliverance', 'Inside His Presence' en 'The Temple Of The Living God (part II)' sluiten op imposante wijze het album af. Conclusie; het is hem weer eens gelukt en ik krijg het steeds moeilijker met die top 10 van dit jaar. Erg hé, luxe problemen…

 

22 december 2005

Tracks en Credits

Terug naar Hoofdindex