Marianne Faithfull - Strange weather ****  (Re-play)

Marianne Faithfull - Strange weather

Marianne Faithfull heeft de tumultueuze jaren zestig en de voortkabbelende jaren zeventig overleefd, ook al is zij niet bepaald zonder schrammen uit de strijd gekomen. Maar ‘as tears go by’, zo komt na iedere regenbui de zon weer tevoorschijn en treedt na iedere storm een windstilte in. Strange Weather zou je bijna kunnen opvatten als Marianne’s tweede comeback. Faithless (1979) was haar eerste muzikale levensteken in elf jaar, een jaar later gevolgd door het op zeer lovende kritieken onthaalde Broken English, dat haar vruchtbare samenwerking met zanger/songschrijver Barry Reynolds inluidde. Deze hield drie elpees stand, waarna het wederom stil werd rondom de door drank- en drugsverslaving geplaagde zangeres. Strange Weather verbreekt een vierjarige stilte en is het directe gevolg van Marianne’s samenwerking met producer Hal Willner, die haar in 1985 had gevraagd mee te werken aan zijn Kurt Weill-project Lost In The Stars. Faitfull’s versie van Ballad Of A Soldier’s Wife deed verlangen naar meer en dat verlangen wordt nu ingelost met een heel album vol coverversies van klassieke songs uit de rijke muziekgeschiedenis van deze eeuw. Zij maakt een paar grote sprongen door de tijd en stapt moeiteloos van het ene genre over in het andere. Vooroorlogse music hall-, jazz- en bluesclassics gaan hand in hand met Bob Dylan’s I Keep It With Mine en het gloednieuwe, speciaal door Tom Waits en zijn vrouw Kathleen voor deze elpee geschreven Strange Weather. Faithfull trekt deze songs nadrukkelijk naar zich toe en maakt ze haar eigen, net zoals ze dat doet met As Tears Go By, het 23 jaar geleden speciaal door Jagger en Richards voor haar geschreven liedje, dat haar debuut als zangeres was. Ze doet dit nummer hier opnieuw en ineens, na 23 harde levensjaren, komt de diepte van dit nummer pas echt uit de verf. Persoonlijk vind ik haar het sterkst in de bluesnummers Love, Live And Money, fraai begeleid door Dr. John op piano, en het a capella gezongen Leadbelly-nummer I Ain’t Going Down To The Well No More, waarbij ‘well’ soms klinkt als ‘hell’. Alleen iemand met het door het leven getekende stem (ziel) kan zo’n nummer aan. Ook bijzonder indrukwekkend is haar versie van Billie Holliday’s Yesterdays en het gloednieuwe door Doc Pomus en Dr John geschreven Hello Stranger. Vervreemding (van jezelf, van de wereld) en overleving staan op deze plaat centraal. Er wordt overal smaakvol gemusiceerd (o.a. Bill Frisell, Robert Quine en Fernando Saunders), men heeft echt geprobeerd een artistiek document te maken en niet eentje aan de eisen van de huidige platenmarkt tegemoet-komend product. Dat verzekert Strange Weather van een lang en glansrijk leven.

 

14 december 1989

Tracks en Credits

Terug naar Hoofdindex