Manic Street Preachers - Lifeblood ****
Vanaf hun
beginjaren ben ik zeker geen fan geweest van de Manics. Maar de afgelopen jaren
zakte hun peil toch wel heel bedenkelijk. Ik vond Know Your Enemy teleurstellend
en het pijnlijke b-kanten album geldklopperij. Ik had dan ook weinig fiductie
in het feit dat de Manics nog een goed album zouden opnemen. Wat is het dan toch
fijn om ongelijk te krijgen! Want wat is Lifeblood een zalig album! Het is puur
pop. Nu niet stoppen met lezen, het is echt heel goed. James' stem is helder en
duidelijk, hij hoeft niet te schreeuwen om gehoord te worden. De instrumentatie
is rijk, met veel synths en piano. De productie is glashelder en het gitaarspel
als vanouds.
De band is duidelijk in de platenkast gedoken en heeft zich laten inspireren
door bands als Talk Talk, New Order, The Cure en The Smiths. En laten dit nou
hele fijne bands zijn. Bijna alle liedjes zijn single-waardig. Ik vind het dan
ook ontzettend moeilijk om favorieten te kiezen. En doe dit dan ook niet. Ik
geef toe dat ik er moeite mee had om de intense en boze Manics te verliezen,
maar ik realiseer me dat ook zij ouder worden. En ik ook! Mijn smaak is,
zeker het laatste decennium, ook best wel wat
veranderd. Het is duidelijk dat de bandleden hun ziel en
zaligheid in dit album hebben gestopt en dat is nou precies wat ik weer wilde
horen van deze mannen uit Blackwood.
14 januari 2005