Kelley McRae - Never be (Waardering Muziekwereld) ****½

Het kan soms raar lopen… Eerder toevallig struikel je als recensent tijdens één van de weinige vrije momenten die je nog resten bij het surfen op het internet over een liedje van een je totaal onbekende zangeres en voor je het weet ontluikt een nieuwe muzikale liefde voor het leven. Dat is exact wat ons overkwam toen we tijdens een bezoek aan één van onze favoriete blogspots kennismaakten met “Johnny Cash”, een nummer van de in Mississippi geboren, maar ondertussen naar New York verkaste jonge singer-songwriter Kelley McRae. Centraal in die ingetogen beauty staan de liefde van wijlen The Man In Black voor zijn June en het langzame wegkwijnen van de man na haar dood. Van kippenvelmomenten gesproken, dit was er dus één! Snel dus maar de bijbehorende CD “Never Be” opgesnord en daar hebben we werkelijk nog geen moment spijt van gehad. McRae blijkt een echte laatbloeier. Ze had tijdens haar tienerjaren weliswaar al wat zangervaring opgedaan in een lokaal kerkkoor en als zangeres in een jazzbandje in Nantucket, maar pas gedurende haar acteerstudies in Texas ontwikkelde zich een nieuwe passie, die voor het schrijven van eigen songs met name. “For me, finding songwriting was like falling in love or something like that… where you find what to you is home and where you’re supposed to put your time and passion,” beweert ze daarover zelf. En dat hoor je ook! McRae koppelt een hart-op-de-tong-instelling zoals we die nog kennen van de klassieke countryartiesten van weleer aan een perfect, haar jonge leeftijd volstrekt negerend neusje voor intrigerende onderwerpen. Stemgewijs strandt ze daarbij ergens tussen het ijle van Margo Timmins van de Cowboy Junkies en het gloedvolle van de grote Patty Griffin. Vooral met het werk van de eerste van die twee willen de liedjes op haar door JD Foster (Calexico, Laura Cantrell, Richard Buckner,…) geproduceerde debuut overigens nogal eens gelijkenissen vertonen. McRae’s zang blijkt net als die van Timmins tegelijk breekbaar, warm, passioneel en ongemeen soulvol. Een gevoel dat alleen nog maar versterkt wordt door de prachtige complementaire harmonieerpartijen van Sarah Fullen en Virginia Kull. Eén lap heerlijke Americana is het resultaat. Of het daarbij nu gaat om simpele stem-plus-gitaar-liedjes als het verstilde “Morning Song” of aan gospel en soul grenzende dingen als “Nothin’ To Lose” of “Stone Cold Sober”, groovy materiaal als “Time” of iets als het wat meer naar traditionele country neigende “Leavin’ Song”, het is werkelijk allemaal even pakkend. Hier is wat ons betreft dan ook duidelijk sprake van een regelrechte revelatie. Chapeau, juffrouw McRae!

 

Bron: www.crtlaltcountry.be

 Gepubliceerd op Muziekwereld: 30 augustus 2006

Tracks en Credits

Terug naar Hoofdindex