Beck - Guero ****½
“Ik ben nu weer terug aan het begin van de cirkel, maar met een nieuw perspectief', aldus Beck Hansen in een recent Oor-interview. En dat is de welbekende spijker op zijn kop en dus een tot grote blijdschap stemmend gegeven. Want Guero, een meermaals uitgestelde belofte waardoor de speculaties hoog opliepen op diverse internet-fora (“Odelay deel 2”, wat er niet eens zover naast zit op zich), zal fans van het eerste uur niet teleurstellen en is voor de leek tegelijkertijd een Best Of, maar dan met nieuwe nummers. Want alle ingrediënten die Hansen tot nu toe heeft gepresenteerd op zes reguliere albums en twee independents zitten voor het eerst écht allemaal in een enkele cd verwerkt zonder elkaar ook maar één enkele keer te bijten. Meest vreemde eend tot nu toe was het in 2002 verschenen en dus voorlaatste Sea Change, waarop een serieuze, emotionele en vooral beatloze Beck zijn hart uitstortte. Dit toontje wordt deels overgeheveld naar Guero zo nu en dan en vooral (opnieuw) spelenderwijs verwerkt in diverse eerder bereden stokpaardjes en zo eigenlijk het enige echt ‘andere’ qua combinatie. Mixed business zou je kunnen zeggen. Mocht de vooruitgestuurde single (opener) E-pro jullie de laatste tijd bekoord hebben: natte vinger-werk van de platenmaatschappij. Hell Yes, die andere single die als USA-persing bleek te importeren is een toch nog beter gekozen appetizer op één van de belangwekkendste releases van 2005, waarop zwakke broeders het nakijken hebben.
28 april 2005