Arlan Feiles - Razing a nation ***½
Arlan Feiles maakt het zich niet makkelijk op Razing A Nation, The Ballad Of A New Lone Ranger (in eigen beheer opgenomen). Alles wat de singer-songwriter gebruikt is zijn stem, zijn akoestische gitaar, zijn mondharmonica en zijn piano. Plus op twee liedjes een gastvocaliste, de wondermooie Shannon McNally. Dit zijn de muzikale ingrediënten voor de dertien liedjes. Veertig jaar na de doorbraak van Dylan komt Feiles ermee weg, al wens je hier en daar beslist een stevige rockband te horen. Maar net als saaiheid de kop op dreigt te steken zorgt hij voor een muzikale kwinkslag. De ene keer mishandelt hij bijna zijn akoestische gitaar, de andere keer tokkelt hij lieflijk en blaast er mondharmonica bij of kruipt hij in zijn uppie achter de piano. Daarbij zingt hij overtuigend zijn boodschappen, variërend van een anti oorlogslied (Sign Up) tot nooit te verwezenlijken liefdesavonturen (Impossibly Lonely, I Will Come For You) of wordt niet duidelijk of het hem gelukt (op het wondermooie met orgel aangeklede I Fell). En en passant bezingt hij de vrijheid van zijn bestaan als zanger (Watering Wheel) en kijkt hij eens goed in de spiegel als hij weer eens voor een puinhoop heeft gezorgd. Ik had geoordeeld: drie sterren, maar die imponerende pianoballade Impossibly Lonely laat er snel alsnog een halve ‘bijschijnen’.
5 meil 2005