Nathan Bell - Love > Fear (48 hours in traitorland) (Waardering Muziekwereld) 9
Ruim een jaar geleden
toerde de Amerikaanse singer-songwriter
Nathan Bell
voor het eerst in Europa. Bij een optreden in Eindhoven blijkt het een man te
zijn die mooie toegankelijke liedjes schrijft en met een fijn rauwe, doorleefde
stem zingt over gewone mensen en hun soms moeilijke dagelijks bestaan. Hier en
daar doet zijn werk me denken aan dat van Springsteen. De Amerikaanse
presidentsverkiezingen zijn dan nog ver weg, niemand houdt op dat moment
rekening met wat we nu weten, dat de Republikeinen die verkiezingen gaan winnen
en dat ook nog eens met een kandidaat die ze eigenlijk niet zien zitten.
Eind 2016 is Nathan Bell weliswaar bezig met een volgende studioplaat, maar de
politieke gebeurtenissen doen hem van koers veranderen en hij schrijft een stel
liedjes die hij in januari, net voor de inauguratie van president Trump, in 2
dagen tijd opneemt. Het album, waarvan de tweede helft uit live materiaal
bestaat, krijgt de titel Love
> Fear (48 hours in traitorland)
en bevat 11 liedjes die hem van het hart moeten.
En daarin vertelt hij verhalen zoals hij dat altijd al deed, over echte mensen,
die zo goed en zo kwaad als dat kan hun leven leiden. Alleen hebben die verhalen
nu een meer politieke lading gekregen en spoort hij aan om iets te doen. Het
meest uitgesproken is waarschijnlijk
Raise Your Fist
(bekijk de clip op
Youtube), een oproep tot actie, opgedragen aan
het drietal atleten dat in 1968 bij de Olympische Spelen de black power-groet
bracht tijdens het spelen van het volkslied (de twee Amerikanen die destijds
naar huis gestuurd werden, werden in september vorig jaar gerehabiliteerd). Met
zijn intense zang raakt hij tot op het bot. Daarnaast kaart hij problemen aan
zoals de werkloosheid die ontstond in Michigan na het verdwijnen van de
staalindustrie daar (Hard
Weather) en de schade die is toegebracht aan het
land en de mensen door de kolenmaatschappijen (Coal
Black Water). Tegelijk stelt hij de vraag
What Did You Do Today?,
want je kunt natuurlijk wel blijven praten tot er geen woorden meer zijn, maar
er moet ook nog wat gedaan worden om de situatie beter te maken. Elk nummer
krijgt een vrij sobere begeleiding van akoestische gitaar, met hier en daar
accenten op mondharmonica, waardoor de inhoud voorop komt te staan en die komt
regelrecht uit zijn hart.
Na de turbulente jaren ’60 brak een relatief rustige periode aan die het protestlied op de achtergrond deed verdwijnen. Inmiddels gebeurt er zoveel dat er weer wat te vertellen valt en Nathan Bell neemt het op voor heel gewone mensen die worstelen met de Amerikaanse droom, hun baan kwijtraken, of ziek worden door toedoen van bedrijven die enkel winst voor ogen hebben. Toch is het niet enkel kommer en kwel, je kunt wat doen aan alle tegenslag en Love > Fear, liefde is groter dan angst. En om dat alles binnen te laten komen is er niet meer nodig dan een man, een gitaar en een mondharmonica.
Auteur: Mirjam Adriaans
Bron: www.folkforum.nl
Gepubliceerd op Muziekwereld: 30 april 2017
|
|