Mercury Rev - Bobbie Gentry's The Delta Sweete Revisited (Waardering Muziekwereld) 9
Het is altijd maar de vraag of een band die een compleet album van een ander covert leidt aan creatieve armoe of juist in een creatieve piek zit. Waarom zou je tenslotte iets gaan naspelen wat er al is, tenzij je daar iets speciaals aan kan toevoegen? Mercury Rev blijkt een creatieve piek te pakken te hebben en heeft het album The Delta Sweete van Bobbie Gentry onder handen genomen. Terwijl het je ook doet verlangen om dieper in het origineel te duiken, herken je dat origineel eigenlijk ook amper terug.
Mercury Rev heeft heel erg slim de valkuilen omzeild die bij het maken van een coveralbum komen kijken. Vaak verzandt zo’n exercitie in ironische uitvoeringen, of juist in een verstikkende serieusheid. De sleutel blijkt hier dat de band ervoor gekozen heeft om de liedjes van de plaat niet slaafs na te spelen en elke track door een andere gastzangeres te laten zingen. Met name dat laatste werkt heel goed, want muzikaal worden de diverse nummers ook vooral richting de vocalen van de dienstdoende zangeres gestuurd.
The Delta Sweete van Bobbie Gentry is een album dat zeker hier in Nederland amper bekendheid geniet. Sowieso is Gentry hier niet heel bekend, ze scoorde met Ode To Billie Joe slechts één hitje in ons land. The Delta Sweete is nog het best te omschrijven als een soort gotische countryplaat waarop Gentry haar jeugd op een boerderij in Mississippi bezingt. Een donker album die het stof en de muggen bij wijze van spreken de speakers uit doet blazen. De desolate plek die opdoemt als je het album van Gentry beluistert, verandert in handen van Mercury Rev in een meer sprookjesachtig geheel. Je merkt het direct in de majestueuze opener Oklahoma River Bottom Band die in de originele versie vervaarlijk piept en kraakt. Elke ‘la la la’ en ‘hey hey hey’ komt als een kaakslag aan. Hier met vocalen van Norah Jones en een door toetsen gedomineerde muzikale begeleiding (horen we daar ook nog een harp?) is het ineens bijna zalvend, terwijl op de achtergrond zich wel donkere onweerswolken zich samenballen. Heel knap gedaan.
Hope Sandoval maakt vervolgens van Big Boss Man een vrij dromerig nummer, waar Slowdive-zangeres Rachel Goswell het nummer Reunion echt volledig lostrekt van de originele versie terwijl er op de achtergrond muzikaal een even verleidelijke als angstaanjagende mondharmonica meebeweegt. Voor de Nederlandse luisteraar is het aardig om Carice van Houten weer eens zingend aan het werk te horen. Zij tackelt Parchman Farm één van de covers op het album. De Bobbie Gentry-versie is heel anders dan de jazzy versie van Mose Allison en die is op zijn beurt weer heel anders dan de versie van John Mayall’s Bluesbreakers en het is passend dat de variant van Van Houten ook weer heel anders is. Ze houdt Gentry’s vrouwelijke perspectief aan, maar muzikaal is dit een heel ander beestje dat dreigend in een donkere ruimte lijkt te zweven.
Zo gaat het eigenlijk het hele album door. Margo Price maakt het eveneens door vele anderen ook gebrachte Sermon juist weer een stuk lichter, Susanne Sundfør geeft Tobocco Road juist een enorme grandeur mee, waar Beth Orthon juist een schuurmachine op Courtyard lijkt te zetten. Enigszins wonderlijk is dat Lucinda Williams op het eind ‘hitje’ Ode To Billie Joe mag doen. Dat staat tenslotte niet op The Delta Sweete. Het is echter wel een zeer fraaie versie waarin de dromerige elementen die Mercury Rev toevoegt het nummer willen laten zweven en Williams het eigenhandig met beide benen in de klei houdt.
Bobbie Gentry’s The Delta Sweete Revisited is door dit alles een vrij curieus geheel geworden. Curieus maar fantastisch. Mercury Rev, dat naast oudgedienden Jonathan Donahue en Grasshopper is aangevuld met Jesse Chandler (Midlake), heeft hier iets weten te maken dat twee kanten op werkt. Wie The Delta Sweete nog niet kent, zal er na het horen van deze plaat ongetwijfeld kennis van willen nemen. Wie die plaat wel kent, krijgt een erg smakelijke variant voorgeschoteld die alleen in titel echt lijkt op wat men al kent maar wél vanuit hetzelfde gevoel is vertrokken. Een evenwichtsoefening die op papier onmogelijk lijkt, maar in de praktijk fraai is geslaagd.
Recensent: Edgar Kruize
Bron: www.writteninmusic.co,
Deeplink: http://www.writteninmusic.com/alternative/mercury-rev-bobbie-gentry-s-the-delta-sweete-revisited/
Gepubliceerd op Muziekwereld: 3 maart 2019
|
|