Little
Richard - Here's Little Richard (Waardering Muziekwereld)
9½
‘A-wop-bop-a-lop-bam-boom
– tutti frutti, oh rootie!!.
In de zomer van 1955 was rock-‘n-roll helemaal in en scoorden Fats Domino, Ray
Charles, Chuck Berry en Bo Didly de ene hit na de andere. Art Rupe van Specialty
Records wilde graag een graantje meepikken en liet zijn beste talentscout Bumps
Blackwell een tweede Ray Charles zoeken. Bumps was zo verstandig om naar het
zuiden te gaan. En in de legendarische Dew Drop Inn in New Orleans vond hij de
flamboyante (en openlijk homoseksuele) jumpblueszanger en –pianist Little
Richard Penniman. In september zat Richard in Cosimo Matassa’s kleine J&M-studio,
en op een one-track van Ampex werd geschiedenis geschreven. ‘Over de top’ is een
understatement voor de schaamteloze, bijna waanzinnige energie die Richard,
Bumps, Cosimo en de meest funky sessiemuzikanten van New Orleans op plaat
zetten. ‘Tuttu Frutti’ beklom de hitlijsten in oktober, gevolgd door ‘Long Tall
Sally’, ‘Slippin’ and Slidin’, ‘Ready Teddy’ en ‘Jenny Jenny’ in 1956. Deze
waanzinnige reeks hits werd verzameld op Here’s Little Richard, met zijn
onvergetelijke hoesfoto van Richard in actie. Here’s Little Richard, een
absolute klassieker, was zijn succesvolste elpee. Hij is misschien moeilijk te
vinden op vinyl, maar de nummers staan ook op tal van cd’s – als de naam
specialty erop staat, weet je vrij zeker dat je de originele opnamen hebt en
niet de inferieure covers die Richard voor tal van andere labels maakte. Here’s
Little Richard zijn de stamcellen van de rock-‘n-roll: dit album stond aan de
wieg van het hele genre.
Michael Lydon schrijft al sinds 1964
over popmuziek en was een oprichter en redacteur van Rolling Stone. Hij heeft
levensschetsen van Lennon en McCartney geschreven en is op tournee geweest met
The Rolling Stones, B.B. King, Johnny Cash en vele anderen. Hij heeft boeken
geschreven als Rock Folk, Boogie Lightning, Ray Charles: Man and Music en
Flashbacks, een verzameling van zijn stukken over rockmuziek. Lydon geeft
regelmatig commentaar op radio en tv en is ook zanger en liedjesschrijver.
‘A-wop-bop-a-lop-bam-boom
– tutti frutti, oh rootie!!.
In de zomer van 1955 was rock-‘n-roll helemaal in en scoorden Fats Domino, Ray
Charles, Chuck Berry en Bo Didly de ene hit na de andere. Art Rupe van Specialty
Records wilde graag een graantje meepikken en liet zijn beste talentscout Bumps
Blackwell een tweede Ray Charles zoeken. Bumps was zo verstandig om naar het
zuiden te gaan. En in de legendarische Dew Drop Inn in New Orleans vond hij de
flamboyante (en openlijk homoseksuele) jumpblueszanger en –pianist Little
Richard Penniman. In september zat Richard in Cosimo Matassa’s kleine J&M-studio,
en op een one-track van Ampex werd geschiedenis geschreven. ‘Over de top’ is een
understatement voor de schaamteloze, bijna waanzinnige energie die Richard,
Bumps, Cosimo en de meest funky sessiemuzikanten van New Orleans op plaat
zetten. ‘Tuttu Frutti’ beklom de hitlijsten in oktober, gevolgd door ‘Long Tall
Sally’, ‘Slippin’ and Slidin’, ‘Ready Teddy’ en ‘Jenny Jenny’ in 1956. Deze
waanzinnige reeks hits werd verzameld op Here’s Little Richard, met zijn
onvergetelijke hoesfoto van Richard in actie. Here’s Little Richard, een
absolute klassieker, was zijn succesvolste elpee. Hij is misschien moeilijk te
vinden op vinyl, maar de nummers staan ook op tal van cd’s – als de naam
specialty erop staat, weet je vrij zeker dat je de originele opnamen hebt en
niet de inferieure covers die Richard voor tal van andere labels maakte. Here’s
Little Richard zijn de stamcellen van de rock-‘n-roll: dit album stond aan de
wieg van het hele genre. 
Bron: 1001 Albums die je gehoord moet hebben!