Bob Corritore - Taboo   (Waardering Muziekwereld)  8+

Bob Corritore - Taboo

Naast “good old” Charlie Musselwhite was het de jongste jaren vooral Bob Corritore die van zich deed spreken als bluesharmonicamaestro. Onder meer middels bijzonder gesmaakte samenwerkingen met onder anderen John Primer, Tail Dragger, Kid Ramos en Dave Riley catapulteerde de beste man zichzelf wat ons betreft zomaar tot in de bovenste schuif met momenteel nog actieve bluesinstrumentalisten. Enfin, om een lang verhaal flink in te korten, wij zijn dus duidelijk fans van z’n altijd weer zeer gedisciplineerde spel. Vooral het feit, dat hij zichzelf altijd weer tot op zekere hoogte weet weg te cijferen ten dienste van het liedje, weten we hier zeer te waarderen. We zouden ze immers geen eten willen geven, de bluesartiesten die het daar heel wat moeilijker mee hebben…

Met het fonkelnieuwe “Taboo” krijgt die Corritore ‘this time around” eenmalig zijn geheel eigen canvas. Ditmaal is hij de ontegensprekelijke ster. De baas in het kot als het ware. Maar zelfs in die hoedanigheid blijft hij behoorlijk bescheiden. In de twaalf veelal eigen nummers op die verse worp van ‘m blijkt er immers met name voor gitaristen Junior Watson en Jimmie Vaughan, toetsenmannen Fred Kaplan en Papa John DeFrancesco en saxofonist Doug James een zeer belangrijke, niet zelden dragende rol weggelegd. Zij zijn er met z’n allen eigenlijk medeverantwoordelijk voor, dat “Taboo” over zijn volle lengte weet te blijven boeien. Zij doen op “Taboo” wat Corritore normaal elders doet. En dat werkt!

Welke kant het hier ook uitgaat, het blijkt zo ongeveer allemaal even smakelijk! Heerlijk soulvol in “Shuff Stuff”, behoorlijk jazzy in “Mr. Tate’s Advice”, tijdelijk lekker exotisch in onder meer het Kid Ramos-eerbetoon “Fabuloco”, slow & groovy in “Potato Stomp” en het sensuele “Many A Devil’s Night”, meer ritmisch georiënteerd in dingen als het catchy “Ruckus Rhythm”, aanzettend tot een ouderwets potje foottappin’ in het al even aanstekelijke “T-Town Ramble”, je alle geneugten van het nachtleven laten proevend in de z’n titel hoegenaamd alle eer aandoende afsluiter “Bob’s Late Hours”, enzovoort. Wij kunnen er hier maar geen genoeg van krijgen!

Echt waar, een dijk van een instrumentaal bluesalbum!

Bron: www.ctrlaltcountry.be

 

Gepubliceerd op Muziekwereld: 8 juni 2014

Listen tracks

Video

Website

Terug naar Hoofdindex

 

Free counter and web stats